Աշոտ Քոչկոնյան
ԱՎՋՈՒՏԻՆ
(Համայակ Վառվաշտյանի Հիշատակին)
1.
Գագեսն ու Թաքեսը իրար հետ հաշտ ին,
Ավջուտին ընուշ շատ հավաս մաշտ ին,
Քալ դապացըն հնչուկ Սուբեշին կեդը
Պռնաձունի ընեց բարոտին հեդը։
Աս դարի ծմեռը ուշ բորոն էրի,
Ավջուտինի կորձը մնաց օր–օրի,
Յալի չալտուդերը մոն կալըն դողոն
Գագեսն ու Թաքեսը բուղալմիշ ըղոն։
Ալի եգոն հունվար օմսուն օրերը,
Գագեսն ու Թաքեսը ընգոն սարերը,
Առին ուրինց հեդ Գիգոսն ալ էրգըն,
Հնոր կլդորվողին վիր քաշա բառգըն։
Ջվդեցին, վիր օնցոն մաղլուտ փշուդը,
Քրքրեցին Գիչմայլի մոտի լաշուտը,
Աս օր ուշ ա, աստին, մնցակ բարաբ,
Եկուց, այճեր, ցիրը ըլլուշ ա խարաբ։
2.
Կիշերը այազ էր, էղիմը ձկաց,
Թաքեսը նարին էր, գոխգոխաց, թոքաց,
Փափախը ինչկան ալ օնգոջնուն գաբեց,
Հարբուխը Գագեսին քնթերը փագեց։
Գիգոսը այճոմը շիպալի էր,
Ահըռուշը տողտողուշըն հայդնի էր,
Ընդի գաբածունիր թվոնգը ջդին,
Ֆիշաղը դուդգին նես, չախմախն ալ օդին,
Գագեսն աստավ՝ տա կուզեկ ընուշ քար մը,
Եգեկ առաչ մեմը ընինկ կարար մը։
Եյս ընելըն թապած ա կլխուս մազը,
Զիս ղրգեցեկ Քալ–Դապին տի բուղազը։
Գիգոսը ասավ՝ բոյով ծինըն էրգն իմ,
Այճերը ծեյնիվիր ջոպտիմ վիր գընիմ,
Խոզու համար չունիմ ես ֆիշաղ խայջու,
Վիրն լավ գաբեցեկ բուղազը այճու։
3.
Գիգոսը ծեյնիվիր վիր կնաց բահմը,
Ինչկան կնաց, ընքան սիդն ընգավ ահմը,
Տա խազալը խառներ խլեզմը զաբուն,
Գիգոսին օտկին տագ քսվիրգու սաբուն։
Գիգոսին օտկին դագ մացառմը չխտկեց,
Թվաց տա յոնըն հեդ մեձ այճմը փխտկեց,
Շաշ արավ, պոլերը աշեց հայարմը,
Աճվնուն տեմ էգավ յոկսուլեդ քարմը։
Աշխարը Գիգոսին աճվնուն մտնեց,
Աս ա, աստավ, այճը դասվերգու փութնեց,
Ինքն ալ չիմաց՝ ինչպես թվոնգը պոստեց,
Օնտմը յոկսուլ քարըն ղուռշումը քեշտեց։
4.
Թաքեսն ալ լաշուդին կըյնիր, խըյչիրգու,
Մտկին՝ վիրա այճերուն հեդ գըպչիրգու,
Գասեր՝ մեմը կըդնե այճերուն պուգը,
Էկուց ըներ բիտուն լըլեգու ջուգը։
Ըհըն օնգո էգավ այճոնը պուգը,
Ահըն չոյծավ դղին թարդալին թուկը,
Դըղըն չարաց աշել ալ ուրիշ պոնի,
Ինքնուզինկը նեդեց չատալը մոնի։
Էյ–վախ, աստավ, օրի քուքուշտ պերի եչ,
Ինձի թիցծի ընուշի պուշտ պերի եչ,
Ծընս լսողնիդ խաբար դարեք միր հայսին,
Այճը պունը քաշեց Բաղա մեձ փեսին։
5.
Ներկևը Սուբեշին կեդը խշագու,
Գագեսին նեյզին նես միսը թշագու,
Գագեսին նեյզին նես բիտուն այճերը
Դապցունվածին կավակլուղծեծ փայչերը։
Գագեսը նեյզին նես ջիպ շաշմիշ գըլլեր,
Կավակլուղը եղին ջիպ բատմիշ գըլլեր,
Կավակլուղծեծ բադերը բիլա
Գըլլեյնը կոյա տա այճոնը օսկրա։
Տուսունկը Գագեսին գոնիձին վերմը,
Գասին՝ քոքոնց արավ այճերուն սերմը,
Գասին, ադ Գագեսը քոնի յոր սաղ ա,
Հալբատ միր թվոնգնուն դուդուգը բաղ ա։
6.
Թաքեսն ալ նեյզին նես քիպիրմիշ գըլլեր,
Այճոնը պուգնիվար նես դալմիշ գըլլեր,
Կազդուրմիշ ըղաձ եր Թաքեսին հոկին,
Բարաբ ծեռծի այճը խեխտող ա պըգին։
Թաքեսը նեյզին նես արտուք պըգին ա,
Այճ, գասա, բաջախըդ առտուք ջգին ա,
Ալ հայցնող չիկա՝ քած իս տա տուն չեչ,
Աբրուշ տա կուզեյդ՝ ինձի կըշտաձ եչ։
7.
Գիգոսն ալ նստած ա՝ տեմկին կուն չունի,
Աճվին մջղրաձ ին, ահըն քուն չունի,
Դըղըն գինա–գինա հեյլըմիշ գըլլի,
Չունկի սիդը դահա հեյլըմիշ գըլլի։
Դոլազնին գախերգու գրագին վըրըն,
Գդռաձ կալախպուգնին գցերգու նորըն,
Գդվոնա շիներգու չարխնուն բեբեձ,
Գասեր՝ թոլուտը ջիպ գրընգնիս էպեց։
Գիգոսը գասեր տա՝ նի պոնյալ ի սամ,
Կակ էտոտ մեձ կամեն ակազալսյա տամ,
Ամա չա, գըլլիյոր դեսաձըս այճ էր,
Մեգոր գեզ ընուշի բուղազը գայջ էր։
8.
Այզուրը կոլագու էրես ու օնգոջ,
Միր ավջիկը սարըն վար գիշնուն պոբլոնջ,
Օդվին ձընգի վար քիտ ըղած, խարաբ,
Քնտերը գախ ծիկաձ, չոնտընին բարաբ։
Զավալիգնուն տեմկին ալ ճահրա չիկա,
Վրընին սեյր ընես ջիպ լածդ կուկա,
Ամա ալի գասին՝ վարունկը չիկար,
Ալ վիր խորգընող ինք էշտալնուս միգալ։
Ասմուն յոխչկը դարին օղրաշմիշ գըլլին,
Բես–բեդեվա գեշտոն հալումաշ գըլլին,
Աջիմիշ ըլլողնուն ի՞նչ բիդի ընինկ,
Կոլխոզ չա յոր հարցը ժողովը տընինկ։